Als moeder van Suzanne, een dochter met verstandelijke beperking, maakt Zazzy gewone dingen op een bijzondere manier mee. Dit keer: wandelen.
Suzanne besluit om met haar medebewoners mee te doen aan de avondvierdaagse. Vanaf het moment dat ze zich laat inschrijven, is er spanning merkbaar. Wat gebeurt er tijdens de vierdaagse, en wat verwachten ze van haar?
Ik leg uit dat ze vier avonden achter elkaar vijf kilometer wandelen. Hoever is vijf kilometer en hoelang is dat lopen? Een raadselachtige gebeurtenis voor iemand zonder benul van afstanden en tijd. Zo’n afstand wandelt ze zonder problemen, zeg ik haar. Met haar wandelschoenen aan stapt ze altijd stevig door.
Stress
Het enthousiasme van de andere bewoners bezorgt Suzanne stress. De avondvierdaagse is geen wandeling, het is een happening. Ze bestookt me met vragen. Hoeveel mensen doen er mee? Is het druk? Zijn er kinderen? Lopen er honden mee? Mensen met een rolstoel? Suzanne heeft ervaring met botsingen met deze voertuigen en is op haar hoede als ze in haar buurt zijn. Ik vraag me in stilte af of meedoen wel een goed idee was.
Vrolijk
Samen zoeken we geschikte kleding, schoenen en een pet uit en een drinkfles klaargezet. ‘Veel plezier morgen,’ zeg ik als ik vertrek. Ze heeft afgesproken dat ze niet gearmd hoeft te lopen en heeft zin in de eerste avond wandelen. Op de besloten Facebook pagina kom ik ’s avonds een filmpje van het vrolijke stel tegen.
Boos
De telefoon klinkt. Het is een boze Suzanne. ‘Ik vind één keer genoeg. Mijn voeten doen zeer, ik ben moe en er deden kinderen mee.’ Ik luister en probeer haar om te praten om de resterende dagen vol te maken. ‘Joh, natuurlijk ben je nu moe. Morgen is dat over en dan loop je weer goed.’ De medaille na het volbrengen van vier avonden zegt haar niks.
Opgelucht
De tweede dag is Suzanne thuis, net als de derde en vierde dag. Opgelucht belt ze: ‘Ik ben thuis gebleven. Ik drink koffie op mijn bank en kijk televisie.’ Al vind ik het jammer, ik besef dat dit háár keuze is en dat het aan mij is om deze te respecteren. Ze is volwassen en heeft recht op eigen keuzes. De kans dat ze het volgend jaar opnieuw probeert is nihil.
In de week erop vertelt Suzanne trots aan iedereen dat ze één keer de avondvierdaagse heeft gelopen…