De Capelse Edwin van Vliet (40) oogt ontspannen, open, vrolijk. In zijn vrije tijd werkt hij graag aan zijn website en leest, wandelt en zingt hij. En hij doet vrijwilligerswerk. Eerst ondersteunde hij Stijn van 11, een jonge mantelzorger; momenteel is hij maatje van een oudere dame. Waarom is hij vrijwilliger geworden, en wat brengt het hem?
‘Ik werkte vanaf mijn 16e als stratenmaker. Maar na een jaar of zes kreeg ik veel last van mijn rug. Later kwamen daar ook mentale problemen bij. Die fysieke en mentale problemen groeiden boven mijn hoofd, en op een gegeven moment kon ik niet meer werken. Een kundige therapeut heeft me er weer bovenop geholpen. Een aantal jaar geleden wilde ik weer graag aan het werk, het liefst in de zorg, dat spreekt me aan. Via vrijwilligerswerk doe ik werkervaring op. Het is een leuke manier om te kijken wat ik kan en wat me aanspreekt.’
CapelleDoet
Edwin googelde ‘vrijwilligerswerk’ en kwam terecht bij het Vrijwilligersinformatiepunt (VIP) van CapelleDoet. Hij werd uitgenodigd voor een intake. ‘Een leuk gesprek. De vrijwilligerscoördinator van het VIP ging gelijk voor me op zoek naar vrijwilligerswerk dat bij mij paste.’ Edwin had onder andere aangegeven dat hij wel maatje wilde worden.
Mantelzorgmaatje
Mantelzorg Capelle bleek mantelzorgmaatjes te zoeken, vrijwilligers die een mantelzorger ondersteunen. Dit doen ze door regelmatig iets te ondernemen met de persoon voor wie de mantelzorger zorgt: koffie drinken, een spelletje of een wandeling. De mantelzorger heeft dan wat tijd voor zichzelf. De mantelzorgcoach belde om te vragen of Edwin interesse had. ‘Ik dacht, “Leuke uitdaging! Daar kan ik wel wat van leren”.’
Jonge mantelzorger
Edwin werd gekoppeld aan Stijn, een jonge mantelzorger van 11, die veel voor zijn gehandicapte vader zorgde. ‘Stijn was enig kind, en zijn moeder had het druk als kostwinner en met zorgen voor haar man, dus hij kon wel wat aandacht gebruiken.’
Keukenraam
Tijdens zijn eerste bezoekjes aan Stijn gingen Edwin en hij vaak buiten een potje voetballen. Bij slecht weer deden ze technisch lego of een spelletje. ‘Het belangrijkste was om goed contact met Stijn te hebben, zodat hij zich gezien en gehoord voelde. Dat was zeker zo: als hij ergens mee zat, vertelde hij daarover. Hij vond mijn wekelijkse bezoek leuk. De tweede keer zat hij al op z’n knieën voor het keukenraam op me te wachten.’
Mediteren
Uiteindelijk hadden Stijns ouders het te druk en pasten Edwins bezoekjes niet meer in hun agenda. Nu is Edwin maatje van een slechtziende mevrouw van 81. Hij bezoekt haar twee keer week, de ene keer wat langer dan de andere, net waar ze allebei zin in hebben. ‘Ik doe boodschappen voor haar; als het lukt, gaan we samen. Ze zat in een negatieve spiraal, maar door met mij te praten, gaat het beter. We mediteren samen ook wel eens, daar wordt ze rustiger en vrolijker van.’
Website
Die meditaties komen niet zomaar uit de lucht vallen: Edwin rondde een opleiding als coach af en maakte, ook als ervaringsdeskundige, een eigen website. ‘Mijn site gaat over persoonlijke groei. Je vindt er advies en tips, bijvoorbeeld voor meer zelfvertrouwen, of om angst en stress te verminderen.’
Baan
Behalve dat hij er veel voldoening uit haalt, ziet de Capellenaar zijn vrijwilligerswerk als een manier om naar een betaalde baan toe te werken. ‘Ik wil graag met iets met mensen doen, zorg-gerelateerd, of werken als bijvoorbeeld coach. Maar er komt vanzelf wel iets op m’n pad.’
Ondertussen is hij blij met zijn vrijwilligerswerk. ‘Het voelt goed om er voor mensen te zijn. Ik heb daardoor bepaalde kwaliteiten in mezelf ontdekt: geduld en compassie. Ook kan ik nu makkelijker een gesprek aan de gang houden met een onbekende. Ik doe er mensenkennis van op en voel me er meer door in de maatschappij staan.’
Ook mantelzorgmaatje worden? Of benieuwd welk ander vrijwilligerswerk bij jou past? Neem contact op met vip@welzijncapelle.nu.